நவம்பர் 23 : நற்செய்தி வாசகம்

அவர் இறந்தோரின் கடவுள் அல்ல; மாறாக வாழ்வோரின் கடவுள்.

அவர் இறந்தோரின் கடவுள் அல்ல; மாறாக வாழ்வோரின் கடவுள்.

✠ லூக்கா எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 20: 27-40

அக்காலத்தில்

உயிர்த்தெழுதலை மறுக்கும் சில சதுசேயர் இயேசுவை அணுகி, “போதகரே, மணமான ஒருவர் மகப்பேறின்றி இறந்துபோனால் அவர் மனைவியைக் கொழுந்தனே மனைவியாக ஏற்றுக்கொண்டு தம் சகோதரருக்கு வழிமரபு உருவாக்க வேண்டும் என்று மோசே எழுதிவைத்துள்ளார். இங்குச் சகோதரர் எழுவர் இருந்தனர். மூத்தவர் ஒரு பெண்ணை மணந்து மகப்பேறின்றி இறந்தார். இரண்டாம், மூன்றாம் சகோதரர்களும் அவரை மணந்தனர். இவ்வாறே எழுவரும் மகப்பேறின்றி இறந்தனர்; கடைசியாக அப்பெண்ணும் இறந்தார். அப்படியானால் உயிர்த்தெழும்போது அவர் அவர்களுள் யாருக்கு மனைவி ஆவார்? ஏனெனில் எழுவரும் அவரை மனைவியாகக் கொண்டிருந்தனரே?” என்று கேட்டனர்.

அதற்கு இயேசு அவர்களிடம், “இக்கால வாழ்வில் மக்கள் திருமணம் செய்து கொள்கின்றனர். ஆனால் வருங்கால வாழ்வைப் பெறத் தகுதி பெற்ற யாரும் இறந்து உயிர்த்தெழும்போது திருமணம் செய்து கொள்வதில்லை. இனி அவர்கள் சாகமுடியாது; அவர்கள் வானதூதரைப் போல் இருப்பார்கள். உயிர்த்தெழுந்த மக்களாய் இருப்பதால் அவர்கள் கடவுளின் மக்களே.

இறந்தோர் உயிருடன் எழுப்பப்படுவதைப் பற்றி மோசே முட்புதர் பற்றிய பகுதியில் எடுத்துக் கூறியிருக்கிறாரே, அங்கு அவர் ஆண்டவரை, ‘ஆபிரகாமின் கடவுள், ஈசாக்கின் கடவுள், யாக்கோபின் கடவுள்’ என்று கூறியிருக்கிறார். அவர் இறந்தோரின் கடவுள் அல்ல; மாறாக வாழ்வோரின் கடவுள். ஏனெனில் அவரைப் பொறுத்தமட்டில் அனைவரும் உயிருள்ளவர்களே” என்றார்.

மறைநூல் அறிஞருள் சிலர் அவரைப் பார்த்து, “போதகரே, நன்றாகச் சொன்னீர்” என்றனர். அதன்பின் அவர்கள் அவரிடம் எதையும் கேட்கத் துணியவில்லை.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

———————————————————————–

அவர்கள் விண்ணகத்திற்குச் சென்றார்கள்

பொதுக்காலத்தின் முப்பத்து மூன்றாம் வாரம் சனிக்கிழமை

I திருவெளிப்பாடு 11: 4-12

II லூக்கா 20: 27-40

அவர்கள் விண்ணகத்திற்குச் சென்றார்கள்

பலரும் விண்ணகம் செல்வதற்குக் காரண இருந்தவர்(கள்):

ஒரு பெற்றோருக்கு மூன்று பிள்ளைகள் இருந்தார்கள். ஒரு நாள் அந்த மூவரும் விளையாடிக் கொண்டிருக்கையில், எதிரிபாராத வகையில் மின்சாரம் தாக்கி, மூத்தவன் இறந்து போனான்.

இது அந்தப் பெற்றோருக்குப் பேரதிர்ச்சியாய் இருந்தது. அவர்கள் தங்களுடைய மகனின் இழப்பு தந்த வேதனையிலிருந்து மீள முடியாதவர்களாய் இருக்கையில்தான் அவர்களுக்குள் இப்படியொரு பேச்சு வந்தது. “கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாத நாம் நம்முடைய பிள்ளைகளையும் நம்மைப் போன்றே கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாதவர்களாய் வளர்த்துவிட்டோம். இப்போது இறந்துபோன நம்முடைய மகன் விண்ணகம் சென்றிருப்பானா? கடவுள் நம்பிக்கையில்லாத நாம் இறந்தபிறகு விண்ணகம் செல்வோமா?”.

இந்த மாதிரியான பேச்சு அவர்களுக்குள் எழுந்ததும், ஒருவகையான அச்சம் அவர்களைத் தொற்றிக் கொண்டது. ‘கடவுள்மீது நம்பிக்கையோடு வாழாவிட்டால், நம்மால் விண்ணகத்திற்குச் செல்ல முடியாது’ என நினைத்த அவர்கள் கடவுள்மீது நம்பிக்கை கொண்டார்கள். மட்டுமல்லாமல், தங்களுடைய இரண்டு பிள்ளைகளையும் கடவுள் நம்பிக்கையில் வளர்த்தெடுத்து, தாங்கள் வாழ்ந்து வந்த பகுதியில் இருந்த மக்களுக்கும் கடவுளின் வார்த்தையை எடுத்த்துரைத்துப் பலரும் விண்ணகம் செல்வதற்குக் காரணமாக இருந்தார்கள்.

Comments are closed.