பாஸ்கா காலத்தின் நான்காம் ஞாயிறு (ஏப்ரல் 30)

ஆன்மாக்களின் ஆயர் இயேசு

ஓவியர் ஆயர் ஆனார்

பிரபல ஓவியர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் ஓவியங்களைத் தத்ரூபமாக வரையக் கூடியவர்.

ஒருநாள் அவர் ஒரு பெண்மணி தன் கையில் ஒரு குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு, புயற்காற்றில் தத்தளிப்பது மாதிரி ஓவியம் வரைந்து கொண்டிருந்தார். அவர் அந்த ஓவியத்தை வரைய வரைய அவருக்குள்ளே இப்படியோர் எண்ணம் தோன்றியது: “நாம் இப்படி மனிதர்கள் புயலில் தத்தளிப்பது மாதிரி ஓவியம் வரைவதற்குப் பதில், வாழ்க்கையில் தத்தளித்துக் கொண்டிக்கும் மனிதர்களை மீட்பதற்கு அவர்களுக்கு ஏன் நற்செய்தியை அறிவிக்கக் கூடாது?”

இந்த எண்ணம் அவருக்குள் தோன்றியதும் அவர் ஓவியம் வரைவதை விட்டுவிட்டு, ஆப்ரிக்காவிற்குப் புறப்பட்டுச் சென்று, அங்கே நற்செய்தியை அறிவித்து, பின்னாளில் ஓர் ஆயரானார்.

ஆம், இந்த நிகழ்வில் வரும் ஓவியர் ஆன்மாக்களை மீட்பதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்ததும், தான் செய்து வந்த வேலையை விட்டுவிட்டு நற்செய்தி அறிவிக்கப் புறப்பட்டுச் சென்றார். பாஸ்கா காலத்தின் நான்காம் ஞாயிறான இன்று நாம் வாசிக்கக்கேட்ட இறைவார்த்தை, ‘ஆண்டவர் இயேசு ஆன்மாக்களின் ஆயர்’ என்ற சிந்தனையைத் தருகின்றது. ஆன்மாக்களின் ஆயரான இயேசு மற்ற ஆயர்களிடமிருந்து எப்படி வித்தியாசமானவர்? அவரது குரலை நாம் ஏன் கேட்டு நடக்க வேண்டும்? என்பன குறித்து நாம் சிந்திப்போம்.

வாயிலாக இருப்பவர்

வழிகாட்டி என்று தங்களை அழைத்துக்கொண்டு மக்களைப் புதை குழியில் தள்ளுவோர் இன்று ஏராளமானோர் பெருகிவிட்டார்கள். இதுபோன்ற தவறான வழிகாட்டிகளைப் புறந்தள்ளிவிட்டு, நல்ல வழிகாட்டிகளை நாம் இனங்கண்டு கொள்வது மிகவும் இன்றியமையாதது.

இஸ்ரயேலிலும் இதுபோன்ற தவறான வழிகாட்டிகள் பலர் இருந்தார்கள். இவர்கள் மக்களுக்கு நல்வழி காட்டுவதற்குப் பதில் அவர்களைத் தவறான பாதையில் வழி நடத்தினார்கள். இன்னும் சொல்லப் போனால், வேலியே பயிரை மேய்வது போல், இவர்கள் மந்தையை மேய்க்காமல், அதை மேய்ந்தார்கள் (எசே 34:8). இதனால்தான் இயேசு அவர்களைக் குறித்துச் சொல்லும்போது, “எனக்கு முன்பு வந்தவர் அனைவரும் திருடரும் கொள்ளையருமே” (யோவா 10:8) என்கிறார். இப்படிச் சொல்லிவிட்டு, “நானே வாயில்” என்கின்றார் அவர்.

நானே வாயில் என்று இயேசு சொல்வது, “வழியும் உண்மையும் வாழ்வும் நானே. என் வழியாய் அன்றி, எவரும் தந்தையிடம் வருவதில்லை” (யோவா 14:6) என்ற அவரின் வார்த்தைகளை நமக்கு நினைவுபடுத்துகின்றன. ஒருவர் இயேசுவின் வழியாய்த்தான் தந்தையிடம் செல்ல முடியும் என்றால், அவர் இயேசுவின் குரல் கேட்பதும், அவரைப் பின்தொடர்வதும் இன்றியமையாதவையாக இருக்கின்றன. இயேசு வழியாக மட்டுமில்லாமல், ஒளியாகவும் இருக்கின்றார் (யோவா 8:12). அதனால் அவரைப் பின்தொடர்கின்ற யாரும் இடறிவிழுவதற்கு வாய்ப்பே இல்லை.

வாழ்வளிப்பவர்

போலிகளைப் பின்தொடராமல், நல்ல ஆயாராம் இயேசு கிறிஸ்துவைப் பின்தொடர்வதன் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி பார்த்தோம். இவரை நாம் ஏன் பின்தொடர வேண்டும் என்ற கேள்வி நமக்கு எழலாம். இதற்கான பதிலை இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்திலிருந்து நாம் அறிந்துகொள்ளலாம்.

இஸ்ரயேலில் இயேசுவுக்கு முன்பாக இருந்த ஆயர்கள் திருடர்களும் கொள்ளையர்களுமாய், மந்தையையே மேய்ந்தவர்களாய் இருந்த வேளையில், கிறிஸ்து கிறிஸ்து மந்தைக்காக – மக்களுக்காகத் துன்பப்படும் ஆன்மாக்களின் ஆயராக இருந்தார். இதைப் பற்றிப் பேதுரு இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்தில் குறிப்பிடும்போது, “நன்மை செய்வதும், அதற்காகப் பொறுமையோடு துன்புற்றால், அது கடவுளுக்கு உகந்ததாகும். கிறிஸ்துவும் உங்களுக்காகத் துன்புற்று, ஒரு முன்மாதிரியை வைத்துச் சென்றுள்ளார்” என்பார்.

கிறிஸ்து நமக்காகத் துன்புற்றார் எனில், நாம் வாழ்வு பெறுவதற்காகத் துன்புற்றார். அதனால் அவரின் அடிச்சுவடுகளை நாம் பின்பற்றி நடந்தால், இன்று நாம் பதிலுரைப்பாடலாகப் பாடக்கேட்ட திருப்பாடல் 23 இல் தாவீது சொல்வது போல் நமக்கு குறையேதும் இருக்காது. ஒரு சாதாரண ஆடு மேய்க்கும் சிறுவனாக இருந்து, பின்னாளில் இஸ்ரயேலின் அரசனாக உயர்ந்த தாவீது, நல்ல ஆயாராம் ஆண்டவரின் வழி நடந்தார். அதனால் ஆண்டவர் அவரை எந்தவொரு குறையும் இல்லாமல் பார்த்துக் கொண்டார்.

Comments are closed.