ஏப்ரல் 13 : நற்செய்தி வாசகம்
மெசியா துன்புற்று இறந்து மூன்றாம் நாள் உயிர்த்தெழ வேண்டும் என்று எழுதியுள்ளது.
✠ லூக்கா எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 24: 35-48
சீடர்கள் வழியில் நிகழ்ந்தவற்றையும், இயேசு அப்பத்தை பிட்டுக் கொடுக்கும்போது அவரைக் கண்டுணர்ந்துகொண்டதையும் அங்கு இருந்தவர்களுக்கு எடுத்துரைத்தார்கள்.
சீடர்கள் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது இயேசு அவர்கள் நடுவில் நின்று, ‘‘உங்களுக்கு அமைதி உரித்தாகுக!” என்று அவர்களை வாழ்த்தினார். அவர்கள் திகிலுற்று, அச்சம் நிறைந்தவர்களாய், ஓர் ஆவியைக் காண்பதாய் நினைத்தார்கள். அதற்கு அவர், ‘‘நீங்கள் ஏன் கலங்குகிறீர்கள்? ஏன் இவ்வாறு உங்கள் உள்ளத்தில் ஐயம் கொள்கிறீர்கள்? என் கைகளையும் என் கால்களையும் பாருங்கள், நானேதான். என்னைத் தொட்டுப் பாருங்கள்; எனக்கு எலும்பும் சதையும் இருப்பதைக் காண்கிறீர்களே; இவை ஆவிக்குக் கிடையாதே” என்று அவர்களிடம் கூறினார்; இப்படிச் சொல்லித் தம் கைகளையும் கால்களையும் அவர்களுக்குக் காண்பித்தார்.
அவர்களோ மகிழ்ச்சி மேலிட்டு, நம்பமுடியாதவர்களாய், வியப்புக்கு உள்ளாகி இருந்தார்கள். அப்போது அவர் அவர்களிடம், ‘‘உண்பதற்கு இங்கே உங்களிடம் ஏதேனும் உண்டா?” என்று கேட்டார். அவர்கள் வேகவைத்த மீன் துண்டு ஒன்றை அவரிடம் கொடுத்தார்கள். அதை அவர் எடுத்து அவர்கள்முன் அமர்ந்து உண்டார்.
பின்பு அவர் அவர்களைப் பார்த்து, ‘‘மோசேயின் சட்டத்திலும் இறைவாக்கினர் நூல்களிலும் திருப்பாடல்களிலும் என்னைப்பற்றி எழுதப்பட்டுள்ள அனைத்தும் நிறைவேற வேண்டும் என்று நான் உங்களோடு இருந்தபோதே உங்களுக்குச் சொல்லியிருந்தேனே” என்றார்; அப்போது மறைநூலைப் புரிந்துகொள்ளுமாறு அவர்களுடைய மனக் கண்களைத் திறந்தார். அவர் அவர்களிடம், ‘‘மெசியா துன்புற்று இறந்து மூன்றாம் நாள் உயிர்த்தெழ வேண்டும் என்றும், பாவமன்னிப்புப் பெற மனம் மாறுங்கள் என எருசலேம் தொடங்கி அனைத்து நாடுகளிலும் அவருடைய பெயரால் பறைசாற்றப்பட வேண்டும் என்றும் எழுதியுள்ளது. இவற்றுக்கு நீங்கள் சாட்சிகள்” என்றார்.
ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
—————————————————————
மனக் கண்களைத் திறந்த இயேசு
I திருத்தூதர் பணிகள் 3: 11-26
திருப்பாடல் 8: 1a, 4, 5-6, 7-8 (1ab)
II லூக்கா 24: 35-48
மனக் கண்களைத் திறந்த இயேசு
அறியாமையை விலக்கி, அறிவொளி பெறுவோம்
அறியாமை என்பது மிகக் கொடியது. அது ஒருவரை அழிவுக்கு இட்டுச் செல்லும். இதனால்தான் கடவுள் இறைவாக்கினர் ஓசேயா வழியாக, “அறிவின்மையால், என் மக்கள் அழிகின்றார்கள்” (ஓசே 4:6) என்கிறார்.
ஆண்டவராகிய இயேசு யூதர்கள் உட்பட அனைவருக்கும் வாழ்வு கொடுக்க வந்தார். அவர்களோ திருச்சட்டம் அறியாதவர்கள் வழியாக அவரைச் சிலுவையில் அறைந்து கொன்று போட்டார்கள். யூதர்கள்தான் அறியாமையில் இப்படியொரு செயலைச் செய்துவிட்டார்கள் என்றால், இயேசுவோடு மூன்று ஆண்டுகள் உடனிருந்த சீடர்கள்கூட அவர் ஏன் சிலுவையில் அறைந்து கொல்லப்படவேண்டும் என்று அறியாதவர்களாக இருந்தார்கள். இத்தனைக்கும் இயேசு தம் பாடுகளை அவர்களுக்குப் பலமுறை முன்னறிவித்திருந்தும்கூட!
இந்நிலையில்தான் உயிர்த்த ஆண்டவர் இயேசு தம் சீடர்களுக்குத் தோன்றி, அவர்களது மனக் கண்களைத் திறக்கின்றார்; தான் இறந்து உயிர்த்தெழுவது பற்றி மறைநூலில் கூறப்பட்டிருப்பதைக் குறித்து, அவர்களுக்கு விளக்கிக் கூறுகின்றார். இதனால் அவர்கள் அறிவொளி பெறுகின்றார்கள்.
இதற்குப் பிறகு அறிவு தெளிந்தவர்களாய் உயிர்த்த ஆண்டவரைப் பற்றி அவர்கள் சான்று பகற்கின்றார்கள். இன்றைய முதல் வாசகத்தில் பேதுரு, பிறவியிலேயே கால் ஊனமுற்ற மனிதரை இயேசுவின் திருப்பெயரைச் சொல்லி, எழுந்து நடக்கச் செய்த பிறகு, திரண்டு வந்த மக்களைப் பார்த்து, “நீங்கள் அனைவரும் தீய செயல்களை விட்டுவிட்டு ஆசி பெற்றுக்கொள்வதற்காகவே கடவுள் தம் ஊழியரைத் தோன்றச் செய்து, முதன்முதலில் உங்களிடம் அனுப்பினார்” என்கிறார். இவ்வாறு சொல்லி, அவர்களின் மனக் கண்களைத் திறக்கின்றார் பேதுரு.
கடவுள் அறியாமையில் இருக்கும் நமது மனக் கண்ணைத் திறக்கின்றார் எனில், நாம் கடவுளுக்கு நன்றி சொல்லவேண்டும். இன்று நாம் பதிலுரைப்பாடலாகப் பாடக்கேட்ட திருப்பாடல் 8 ஒரு புகழ்ப்பாடலாகும். இப்பாடல், சாதாரண நிலையில் இருந்த மனிதரைப் படைப்பின் சிகரமாக உயர்த்தியைத் குறித்துக் கடவுளுக்கு நன்றி செலுத்துவதாக இருக்கின்றது.
கடவுள் நம்மை மிகவும் உயர்த்தி இருக்கும்போது, நமது மனக் கண்ணைத் திறந்திருக்கும்போது அவரைப் போற்றிப் புகழ்வதுதான் நீதியானது. எனவே, நமது வாழ்வில் எத்தனையோ நன்மைகளைச் செய்த கடவுளை நாம் போற்றிப் புகழ்வோம், அவரது திருப்பெயரை உலகறிச் செய்வோம்.
மலையேறும் குழுவும் வழிகாட்டியும்
ஒருசில இளைஞர்கள் சேர்ந்து மலையேறுவதற்குத் திட்டமிட்டார்கள். மலையேறும்போது தங்களை வழிகாட்டுவதற்கு ஒரு நல்ல வழிகாட்டி இருந்தால், நன்றாக இருக்குமே என்று அவர்களுக்குத் தோன்றியதால், அவர்கள் ஒரு கைதேர்ந்த வழிகாட்டியைத் தங்களோடு கூட்டிக்கொண்டு மலையேறத் தொடங்கினார்கள்.
வழிகாட்டி முன் செல்ல, இளைஞர்கள் அவர் பின்னால் சென்றுகொண்டிருந்தார்கள். மேலே ஏற ஏற காற்று மிகுதியாக இருந்தது. அதனால் அவர்கள் சற்று கவனமாகவே மலையேறினார்கள். ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் போன பாதை முடிவுற்று, அதற்கு மேல் ஓர் அடிகூட எடுத்து வைக்க முடியாத அளவுக்கு இருந்தது. அதைப் பார்த்துவிட்டு இளைஞர்கள் வழிகாட்டியைப் பார்த்து, “எங்களை இப்படித் தவறாக வழிநடத்தி வந்துவிட்டீர்களே!” என்று புலம்பத் தொடங்கினார்கள்.
அப்போது வழிகாட்டி அவர்களைப் பார்த்து, “எதையும் தெரியாமல் பேசாதீர்கள். நான் போகிற பாதையில் என்னைப் பின்தொடர்ந்து வாருங்கள். உங்களைப் பத்திரமாக மலை உச்சிக்குக் கூட்டிக்கொண்டு சென்று, பத்திரமாக கீழே கொண்டு போய்ச் சேர்க்கின்றேன்” என்றார். பின்னர் அவர் அவர்களிடம் சொன்னபோன்றே தனக்குத் தெரிந்த ஒரு பாதை வழியாக மலை உச்சிக்கு அவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு சென்று, பத்திரமாகக் கீழே இறக்கினார்.
இந்த நிகழ்வில் வரும் இளைஞர்களைப் போன்றுதான் பல நேரங்களில் நாம் எதுவும் தெரியாமல், அறியாமையில் இருக்கின்றோம். ஆனால், ஆண்டவர் இயேசு இதே நிகழ்வில் வரும் வழிகாட்டியைப் போன்று நமது மனக் கண்ணைத் திறந்து, நமக்கு வழிகாட்டக் காத்திருக்கின்றார். அவரிடம் நம்மை ஒப்படைத்து, அவர் காட்டும் பாதையில் நாம் நடப்போம்.
Comments are closed.